What poetry means to me and my life.
At the tender age of sixteen, poetry was already a kind of valve for me. Things that I was not allowed or unable to talk about, I wrote down in the form of a poem. I can also unleash my sometimes somewhat peculiar form of humour in it. Some poems, I simply 'receive'. Then I write and write without thinking and when I finally read it back, I am often surprised by the content of what I wrote. Once it happened to me that I was writing at my computer, of course such things happen in the middle of the night, and I saw shadows on the white wall where my desk was. Of course, I was alone in the room, but then again, not apparently. What was also an interesting experience is that when I had written off the painful past, space finally arose for other things. I began to write poems, which in time actually happened. And the time between writing and realising them became shorter and shorter. If you really observe yourself and the events around you with open eyes, life is so much more interesting and yet always full of surprises.
Was Poesie für mich und mein Leben bedeutet.
Im zarten Alter von sechzehn Jahren war die Poesie für mich bereits eine Art Ventil. Dinge, über die ich nicht sprechen durfte oder konnte, habe ich in Form eines Gedichts niedergeschrieben. Auch kann ich meiner manchmal etwas eigentümlichen Form des Humors frönen. Ich 'empfange' auch einfach einige Gedichte. Dann schreibe und schreibe ich, ohne nachzudenken, und wenn ich es dann endlich lese, bin ich oft überrascht über den Inhalt dessen, was ich geschrieben habe. Einmal passierte es mir, dass ich an meinem Computer schrieb, natürlich passiert so etwas mitten in der Nacht, und ich sah Schatten an der weißen Wand, an der mein Schreibtisch stand. Natürlich war ich allein im Zimmer, aber anscheinend auch nicht. Eine interessante Erfahrung war auch, dass sich, nachdem ich die schmerzhafte Vergangenheit mir von der Seele geschrieben hatte, endlich Raum für andere Dinge entstand. Ich fing an, Gedichte zu schreiben, was mit der Zeit Realität wurden. Und die Zeit zwischen dem Schreiben und der Verwirklichung wurde immer kürzer. Wenn man sich selbst und die Geschehnisse um sich herum wirklich mit offenen Augen beobachtet, ist das Leben so viel interessanter und steckt doch immer wieder voller Überraschungen.
Wat poëzie voor mij en mijn leven betekent.
Op de jonge leeftijd van zestien jaar, was de poezie al een soort van ventiel voor mij. Dingen waar ik niet over mocht of kon praten, schreef ik van me af in de vorm van een gedicht. Ook mijn soms wat eigen-aardige vorm van humor, kan ik er heerlijk in uitleven. Sommige gedichten 'ontvang' ik ook eenvoudig. Dan schrijf en schrijf ik zonder erbij na te denken en als ik het dan uiteindelijk teruglees, ben ik vaak verrast over de inhoud van wat ik geschreven heb. Ooit is het me gebeurd, dat ik aan mijn pc zat te schrijven, natuurlijk vinden zulke dingen midden in de nacht plaats, en ik zag schaduwen op de witte muur, waar mijn bureau aan stond. Natuurlijk was ik alleen in de kamer, maar ook weer niet blijkbaar. Wat ook een interessante ervaring was, is dat toen ik het pijnlijke verleden van me af had geschreven, er uiteindelijk ruimte ontstond voor andere dingen. Ik begon gedichten te schrijven, die naar verloop van tijd ook werkelijk gebeurden. En de tijd tussen het schrijven en het realiseren ervan, werd steeds korter en korter. Als je jezelf en de gebeurtenissen om je heen werkelijk observeert en met open ogen waarneemt, is het leven zoveel intessanter en toch steeds weer vol verassingen.
